Bardzo dobrze działający w Poznaniu system inicjatyw lokalnych z 75% dofinansowaniem Miasta wymaga korekty. Proponuję 80% dofinansowanie Miasta oraz zastosowanie systemu ulg dla osób, które już wcześniej realizowały inwestycje w ramach stowarzyszeń.
Mieszkańcy chętnie i często korzystali z możliwości budowy ulic, oświetlenia, kanalizacji sanitarnej, wodociągowej itp. w ramach zakładanych Stowarzyszeń. Wieloletnia praktyka w mieście dowiodła, iż budowa infrastruktury przez Stowarzyszenia mieszkańców realizowana jest zdecydowanie taniej, szybciej, mniej problemowo, przy jednoczesnej integracji mieszkańców i tworzeniu lokalnych więzi. Niestety, w aktualnej formule (25% wkład własny) realizacja infrastruktury dla:
• bardzo długich ulic,
• ulic o małym zagęszczeniu domów,
• ulic, na których część działek pozostaje niezamieszana,
• ulic, na których część działek ma nieuregulowane sprawy własnościowe,
• ulic zamieszkałych w większości przez starsze pokolenie lub osoby o niskim poziomie dochodów,
• ulic w zabudowie mieszanej (jednostki budżetowe, firmy i mieszkańcy w symbiozie)
jest praktycznie niemożliwa, gdyż istniejące przepisy wymagają od mieszkańców w tych przypadkach wkładu własnego znacznie przekraczającego ich materialne możliwości, zaś na inne formy poprawy infrastruktury w swoim otoczeniu nie mają żadnych szans.
Dla przykładu budowa ulicy X w przeliczeniu na jednego mieszkańca kosztuje 20.000 zł. 25% wkład własny wynosi 5.000 zł. Proponowany 20% wkład własny to 4.000 zł i ta kwota jest górną granicą możliwości finansowych średnio-zarabiającej rodziny Poznaniaków. To i tak dużo, zważywszy na pracę i wysiłek mieszkańców ponoszony przy realizacji inwestycji oraz regularnie opłacane przez każdego podatki.
Z pewnością zmniejszenie wkładu własnego spowoduje zwiększenie wniosków o dofinansowanie, a co za tym idzie ilość środków miejskich potrzebnych na inicjatywy lokalne (z aktualnego poziomu 2,8 mln zł) LECZ TO ZADANIE POZOSTAWMY W RĘKACH RADNYCH MIEJSKICH!